Η σιωπηλη ασθενης

Αγαπητοι φιλοι , 

Τις τελευταιες μερες , εν μεσω ολη αυτης της φρενιτιδας με τον κορονοιο, και μεχρι να τελειωσω τα βασικα αρθρα που ηθελα να γραψω για αυτο το θεμα, παραλληλα διαβασα και ενα βιβλιο.
Το βιβλιο ονομαζεται η σιωπηλη ασθενης του Αλεξ Μιχαηλιδη. Εγω το διαβασα στα αγγλικα. Ο τιτλος του ηταν The silent patient  που αναγκαστικα στα ελληνικα μεταφραζεται με προσδιορισμο του φυλου, ενω στα αγγλικα παραμενει απροσωπο που δημιουργει και ενα ερωτηματικο μεσα στην πλοκη του βιβλιου. Η συνοψη του βιβλιου γραφει τα εξης:

• Νo1 BEST SELLER ΣΤΗ ΛΙΣΤΑ ΤΩΝ NEW YORK TIMES

Η ζωή της Αλίσια Μπέρενσον είναι φαινομενικά τέλεια. Διάσημη ζωγράφος η ίδια, περιζήτητος φωτογράφος μόδας ο άντρας της, ζουν σ’ ένα μεγάλο σπίτι με θέα στο πάρκο, σε μια από τις πιο όμορφες περιοχές του Λονδίνου. Όταν ένα βράδυ ο σύζυγός της γυρίζει αργά από μια φωτογράφιση, η Αλίσια τον πυροβολεί πέντε φορές στο κεφάλι και βυθίζεται στη σιωπή.

Η άρνησή της να μιλήσει και να δώσει οποιαδήποτε εξήγηση θα μετατρέψει μια οικογενειακή τραγωδία σε κάτι πολύ μεγαλύτερο, σ’ ένα μυστήριο το οποίο μονοπωλεί τη φαντασία του κοινού και κάνει την Αλίσια διαβόητη. Η τιμή των έργων της απογειώνεται κι εκείνη, η «σιωπηλή ασθενής», μεταφέρεται μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας στο Γκρόουβ, μια ψυχιατρική μονάδα υψηλής ασφαλείας στο βόρειο Λονδίνο.

Ο Θίο Φέιμπερ είναι ένας ιατροδικαστικός ψυχοθεραπευτής που περίμενε πολύ καιρό την ευκαιρία να δουλέψει με την Αλίσια. Είναι πεπεισμένος ότι εκείνος θα πετύχει εκεί που οι άλλοι απέτυχαν. H αποφασιστικότητά του να την κάνει να μιλήσει και να ξετυλίξει το μυστήριο της δολοφονίας του άντρα της τον παρασύρει σ’ ένα δύσβατο μονοπάτι που οδηγεί στα βαθύτερα αίτια της σιωπής της…

Κι αν του μιλήσει, θα θέλει να ακούσει την αλήθεια;

Τον αγαπώ τόσο ολοκληρωτικά και απόλυτα, που μερικές φορές αυτή η αγάπη απειλεί να με καταβάλει.

Σκέφτομαι συχνά…

Όχι. Δεν θα γράψω γι’ αυτό.

Από το ημερολόγιο της Αλίσια

• Η κυρια Βογιατζη Αικατερινη μας παραθετει την εξης περιληψη του βιβλιου:

Η σιωπηλή ασθενής είναι ένα συνταρακτικό θρίλερ με απλή και ταυτόχρονα διαστροφικά πολύπλοκη γραφή. Η ιστορία διαδραματίζεται στο Λονδίνο με πρωταγωνίστρια την διάσημη ζωγράφο Αλίσια Μπέρενσον και τον άντρα της Γκάμπριελ Μπέρενσον. Το ζευγάρι ζει ευτυχισμένο, ώσπου ένα βράδυ η Αλίσια δολοφονεί εν ψυχρώ τον άντρα της. Μετά από αυτήν την νύχτα αρνείται να μιλήσει. Καταλήγει σε μια ψυχιατρική μονάδα υψίστης ασφαλείας. Έξι χρόνια αργότερα ένας ιατροδικαστικός ψυχοθεραπευτής ο Θίο Φέϊμπερ, έχει βάλει σκοπό της ζωής του να σπάσει την σιωπή της Αλίσια. Ένα ψυχολογικό θρίλερ με πολλές ανατροπές και μια αλήθεια που ίσως και να μην θέλεις να ακούσεις.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ξεκινησα να το διαβαζω με πολυ ενδιαφερον , καθως η ολη κατασταση μια γυναικας μυστηριο που σκοτωνει τον αντρα της και παραμενει σιωπηλη ειναι οπως και να το κανουμε μια ιντριγκα , κατι που σε προσκαλει να το λυσεις, να καταλαβεις τι μπορει να εχει συμβει η να συμβαινει στο μυαλο της γυναικας, αυτο που λεμε αβυσσος η ψυχη του ανθρωπου.

Αξιοπεριεργο μου φανηκε πως προσπαθησε να ενσωματωσει και στοιχεια απο ελληνικη μυθολογια οπως ονοματα και παραλληλισμο με την αρχαια ελληνικη τραγωδια Αλκηστις. Ο τροπος γραφης ηταν αμεσος και δεν μπορω να πω οτι ηταν ιδιαιτερα καλος η κακος. Ειχε καλα σημεια , αλλα ειχε και σημεια που καπως χωλαινε. 

Ομως το βιβλιο αυτο για εμενα οφειλω να ομολογησω οτι ηταν μια απογοητευση. Βρηκα πολλα σημεια που δεν μου αρεσαν. Πολλες υποπλοκες που απλα φαινοταν οτι ηταν εκει απλα για να ειναι και να διευκολυνουν τον συγγραφεα να πραγματοποιησει το λεγομενο τουιστ στην πλοκη του στο τελος, που εμενα προσωπικα δεν μου αρεσε καθολου. Το βρηκα ολο ανειλικρινες και καπως φτιαγμενο για ταινια και οχι για λογοτεχνια.  Οι χαρακτηρες ηταν ολοι , μα ολοι , αντιπαθητικοι και κλισε. Δεν καταλαβαινω πως μπορουν να γραφουν τετοια βιβλια και να γινονται διασημοι.  Βεβαια ειναι και το πρωτο βιβλιο ενος συγγραφεα που εχει ασχοληθει επι το πλειστον με σεναρια, οποτε ναι μεν πληροι τις προυποθεσεις για ενα ολοκληρωμενο και σωστα δομημενο εργο , αλλα δεν εχει αυτην την σπιθα που σε κανει να αγαπησεις ενα βιβλιο.



Κλεινοντας , σας το προτεινω για διακοπες, οχι για νυχτερινες ωρες , γιατι ειναι καπως καταθλιπτικο, και σιγουρα να το προσεγγισετε με χαμηλες προσδοκιες. Το μονο που θα σας εκπληξει ειναι το τουιστ στην πλοκη. Εμενα με εξεπληξε δυσαρεστα. 



Βαθμολογια 2/5 .